Kościół w Kucowie
Kościół ewangelicki w Kucowie wybudowany był w stylu gotycko-nadwiślańskim, bez otynkowania murów na zewnątrz. Z lewej strony znajdowała się wieża, z prawej zaś fasada z bocznym wejściem. Nad głównej wejściem wmurowana została tablica marmurowa, opiewający, że kościół został zbudowany na pamiątkę cudownego ocalenia cara Aleksandra III z rodziną. Budowa kościoła trwała w latach 1893-1895.
„Roku 1893 dnia 23 czerwca, za panowania Najjaśniejszego Aleksandra III Aleksandrowicza, Cesarza Wszech Rosyi, Króla Polskiego, położony został kamień węgielny pod budowę niniejszego kościoła na chwałę Pana Boga w Trójcy Świętej Jedynego, na pożytek duchowy członków Karnowskiego zboru filjałnego Ewangelicko-Reformowanego i na pamiątkę cudownego ocalenia w dniu 17 (29) października 1888 r. Drogocennego Życia Jego Cesarskiej Mości Najjaśniejszego Aleksandra III w raz z Cesarską Rodziną.
W tym czasie byli:
Memoriał poświęcenia kościoła w Kucowie, 1893.
Generał-gubernatorem w Królestwie Polskiem, Jego Ekscelencja, generał-adjutant, generał kawalerji, Członek Rady Państwa, Józef syn Włodzimierza Gurko.
Gubernatorem gubernji piotrkowskiej: rzeczywisty radca stanu, Konstanty syn Konstantego Miler.
Naczelnikiem powiatu piotrkowskiego pułkownik Mikołaj Nikityn.
Wójtem gminy Kleszczów Tomasz Zawadzki.
Administratorem filjału Ewangelicko-Reformowanego Kucowskiego ks. Fryderyk Jeleń, radca Konsystorza.
Członkami kolegjum kościelnego: Jan Buresz, Fryderyk Jancyk , Karol Jancyk.
Konsystorz Ewangelicko-Reformowany w Królestwie Polskiem składał się:
Z prezesa, radcy stanu Bogumiła Folanda; wiceprezesa ks. Augusta Diehla, superintendenta; członka duchownego ks. Fryderyka Jełena, członków świeckich: Wilhelm a Gąsiorowskiego, radcy dworu i Leona Błaszkowskiego, adwokata przysięgłego; sekretarza Walerjana Sachsa.
Komitet budowy kościoła składał się: z ks. Fryderyka Jelena, Jaaa Buresza, Fryderyka Jancyka, Karola Jancyka, Tomasza Semeradta i Jana Semeradta.
Kościół niniejszy wzniesiony podług planu, sporządzonego przez radcę budowniczego Władysława Marconiego. Konduktorem budowniczym był p. Józef Majcherski, inżynier konduktor powiatu piotrkowskiego. Majstrem mularskim był p. Paweł Omofner. Pełniącym obowiązki kantora przy miejscowym fiłjałe był p. Jan Niewieczerzał.”
